همه چی تموم شد!؟

روز جمعه ساعت 7 صبح ترافیک مقابل در دانشگاه ..پدرجان منو کنار خیابون مقابل در ورودی پیاده کرد و گفت ازمونت که تموم شد کنار همین تابمو وایسا می یام دنبالت!!گفتم شما اگه باهام نیاین راهو گم می کنم و به ازمون نمی رسم و دیگه کنکور بی کنکورها..پدرجان بااعتماد به نفس لبخند برلب گفت برو توکل کن به خدا..ازماشین پیاده و از بین ماشین ها رد شدم تا رسیدم به پیاده رو و پدرجان دستی تکان دادو رفت..جمعیت مادرها و پدرها کنار بچه هاشون جلوی دراسترس خفیف اولیه رو به وجود اورد..از لای جمعیت به سختی عبور کردم و نگهبان با دیدن کارتم گفت سمت راست ..همراه با تعداد دیگری به سمت ماشین های پارک شده و فضای سبز اطرافشون حرکت کردم..از کنار نیمکت ها مادرهای تسبیح به دست و چهرهای اشنا و نااشنای رقیبان گرامی گذشتم وازروی کاغذ نصب شده بردیوار متوجه راهرو شماره یک شدم با استرسی که بیشتروبیشتر میشد رفتم داخل و بعد از تفتیش شدن وارد راهرو سمت چپ شدم و در وسط های راهرو صندلیمو پیدا کردم و نشستم..تنظیم ساعت با ساعت دقیق سالن ،جابجایی صندلیم با دو صندلی به عنوان یه صندلی دست چپ،پر کردن فرم نظرخواهی،باز کردن بسته ی قرمز رنگ دفترچه ی عمومی...و سخت بودن چند سوال اول ،استرس و ناامیدی گذرا..گاز گرفتن لبم ..خونی شدن لبم، خوردن دستمال لبم به گوشه ی پاسخنامه..اوار شدن ناگهانی دنیا رو سرم،اومدن مراقب و دلگرمی دادن به اینکه اشکالی به وجود نمی یاره و می خوام برم ابی به صورتم بزنم و چیزی لازم ندارم؟ ادامه به پاسخ دادن..اتمام وقت عمومی و شروع اختصاصی..اتمام وقت ازمون، مادرو پدرهای مقابل در و فیلم گرفتن هاشون..ایستادن کنار تابلو خیابان کنار دانشگاه ،مشاهده ی ماشین پدرجان ودیدن مادرجان برادران گرامی..دعوت شدن به خانه ی عمه جان برای صرف ناهار..مقابله با خستگی وخواب در جمع دختر عمه ها و شب بیرون رفتن و شام بیرون، برگشتن به خونه ساعت 1شب....خاطره ای بود از روز کنکور..نمی تونم بگم تلخ بود یا شیرین فقط خاطره ای بود فراموش نشدنی!