چندروزی از رفتن پدرجان و عمه ها میگذره و من و فاطمه دخترعمه جان به خاطر تنها بودن هم خونه شدیم و هم من کلاس دارم و هم اون..می ریم خریدو بیرون و گاهی میریم طبقه ی بالا پیش دختر عمه ی مهربون و مهمون نواز...اتفاقها هم می یوفتند،خوب و شیرین و.. 

من اتفاقها رو خیلی دوست دارم از رکود و شاهد تکرار روزها و روزمرگی بودن بیزارم..هر اتفاقی تلخ وشیرین،قرار گرفتن در موقعیت های جدیدی که قابلیت ها و رفتارت رو بسنجه وکمکت کنه تا خودت رو بهتر بشناسی و دیگران رو و تجربه ها کسب کنی.. 

کوه رفتن اونم نیمه شب و تماشای منظره ی زیبای شهر در زیر اسمون..رفتن بیرون و فیلم دیدن و شام دورهم،و رانندگی کردن با ماشین دخترعمه و اتفاقات خنده دار همراهش..وناهار دور همی امروز..اتفاقی که باعث شد من یه بار بزنم زیر گریه و اتفاقی که باعث شد یه بار فاطمه بزنه زیر گریه و ...خاطرات جالب و فراموش نشدنی این چندروز بودند 

 دلم برای بابا تنگ شده اما بهش زنگ نمی زنم بس که مغرورم 

منتظرم ببینم بلاخره صبر کدوممون تموم می شه..هرچند پدر جان یه بار تماس گرفتند و دلخور از بی معرفتی بنده..اما یه بار کمه..   

زمان بس کند می گذرد برای آنان که در انتظارند،بس تند می گذرد برای آنان که می ترسند،بس کوتاه است برای انان که سرخوشند وبس طولانی است برای آنان که دراندوهند،اما ابدیست برای آنان عاشقند..